Partnerzy projektu

Włochy - Uniwersytet Tuscia (UNITUS)
Włochy - Entropy Knowledge Network
Hiszpania - Uniwersytet Jaume I (UJI)
Polska - Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach (UJK)
Rumunia - Uniwersytet Babes-Bolyai (BBU)

Partnerzy projektu

Włochy - Uniwersytet Tuscia (UNITUS)
Włochy - Entropy Knowledge Network
Hiszpania - Uniwersytet Jaume I (UJI)
Polska - Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach (UJK)
Rumunia - Uniwersytet Babes-Bolyai (BBU)

Szkolenia dla beneficjentów projektu

W listopadzie i grudniu 2013 r. odbywały się szkolenia dla beneficjentów projektu (zwanych w projekcie trenerami). Wzięło w nich udział 15 osób; głównie pracowników kieleckiego MOPR-u (zatrudnionych w placówkach zajmujących się ludźmi starymi -  Klubach Seniora i Domach Pomocy Społecznej oraz pracownicy Wydziału Pedagogicznego i Artystycznego UJK). Cały kurs szkoleniowy obejmował 5 bloków tematycznych, dotyczących podstaw gerontologii i antropologii, elementów psychologii pozytywnej, komunikacji społecznej, a także sposobów wykorzystania coachingu w szkoleniu profesjonalnych opiekunów osób starszych oraz samokształcenia za pomocą e-learningu z wykorzystaniem specjalnie do tego celu utworzonej platformy.

Szkolenia prowadzone były przez koordynatorów ze strony polskiej; dr Agatę Chabor, dr Sławomira Chrosta, dr Małgorzatę Stawiak-Ososińską oraz dr Agnieszkę Szplit i obejmowały cykl wykładów i warsztatów. Punktem wyjścia było zapoznanie trenerów z podstawowymi założeniami projektu Edu.Care.

Głównym celem projektu jest wypracowanie ogólnoeuropejskiego modelu kształcenia profesjonalnego asystenta seniora. W chwili obecnej brakuje w Europie osób mających odpowiednie przygotowanie zawodowe do bycia „doradcą, asystentem, przyjacielem, towarzyszem” osoby starszej, który nie zajmuje się sprawami opieki, lecz koncentruje się na aktywizacji społecznej, kulturalnej i edukacyjnej swoich podopiecznych. Przygotowanie do tych nowych ról odbywać ma się nie metodą tradycyjną, lecz poprzez wykorzystanie coachingu i e-learningu, co jest niewątpliwie walorem innowacyjnym całego przedsięwzięcia. Wśród trenerów znalazły się głównie osoby mające doświadczenie praktyczne w pracy z seniorami oraz pracownicy naukowi zajmujący się w swojej pracy szeroko pojętymi kwestiami pomocy, doradztwa niepełnosprawności, przemocy wobec ludzi starych.

Szkolenia dla trenerów były jednym z etapów projektu. Miały one charakter pilotażowy.  Ich głównym celem było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy formuła krótkich kursów przyjęta przez liderów projektu może być w późniejszym czasie wykorzystana do stworzenia międzynarodowego modelu przygotowania zawodowego przyszłych opiekunów/asystentów ludzi starych. Cykl szkoleń rozpoczęły wykłady gerontologiczne, w które m.in. dotyczyły sytuacji ludzi starych oraz charakterystyki współczesnego seniora.

Z uwagi na to, że wśród trenerów znalazły się osoby związane zawodowo z problematyką ludzi starych możliwe było wspólne wypracowanie i przedyskutowanie dwóch ważnych kwestii: potrzeb współczesnego seniora oraz sylwetki osobowościowej przyszłego opiekuna/asystenta człowieka starego.

Ważne miejsce wśród szkoleń zajęły wykłady dotyczące wykorzystania coachingu w szkoleniu opiekunów/asystentów seniorów.

Jedno ze szkoleń poświęcone było konieczności wykorzystywania współczesnych mediów (głównie platform internetowych) w kształceniu ustawicznym.

Do każdych zajęć trenerzy otrzymywali zestaw materiałów, które uzupełniały wykłady teoretyczne i były wykorzystywane w części warsztatowej.

W części warsztatowej organizowane były gry i zajęcia niekonwencjonalne mające za zadanie aktywizację uczestników szkoleń i mobilizację do samodzielnego poszukiwania rozwiązań „trudnych kwestii”.

Dużo miejsca w części praktycznej zajmowały prace grupowe, zespołowe i „burze mózgów”. W szkoleniu dotyczącym budowania relacji opiekun-senior widoczne było zaangażowanie emocjonalne trenerów, którzy wyraźnie podkreślali, że nie każdy człowiek osobowościowo jest „stworzony” do tej trudnej i odpowiedzialnej pracy. 

Wszyscy uczestnicy z ogromnym zaangażowaniem brali udział w szkoleniach. Czuli się pełnowartościowymi członkami budującymi wzór sylwetki osobowościowej przyszłego opiekuna/asystenta seniora oraz nowopowstającego modelu kształcenia tegoż opiekuna.

Żywo dyskutowali nad różnymi kwestiami; zwłaszcza nad wykorzystaniem coachingu i e-learningu w szkoleniach.

Nabywanie wiedzy dotyczącej starości, funkcjonowania ludzi starych w społeczeństwie, poznania ich potrzeb i oczekiwań, a także sposobów dotarcia do nich i nawiązania z nimi bliskich relacji oraz wspierania i motywowania do podejmowania różnego rodzaju aktywności miały miejsce w trakcie szkoleń bezpośrednich. W trakcie pierwszych szkoleń jednak podane były tylko podstawowe wiadomości, natomiast pogłębianie wiedzy odbywało się za pomocą e-learningu. Do tego celu opracowana została specjalna platforma, na której uczestnicy kursu – przyszli opiekunowie seniorów - sami mogli poszerzać swoje wiadomości i wymieniać się doświadczeniami z innymi uczestnikami oraz z koordynatorami projektu (http://lms.educareproject.eu/). Ćwiczenia praktyczne w obsługiwaniu tejże platformy, poruszaniu się po niej miały miejsce na ostatnim szkoleniu. 

Pilotażowy kurs przewidziany dla przyszłych asystentów/opiekunów seniorów składał się z 5 bloków lekcyjnych. Materiały do każdego z nich zamieszczane zostały po wcześniejszym szkoleniu bezpośrednim. Stanowiły one uzupełnienie treści prezentowanych przez szkolących. Uczestnicy kursu mogli je pobrać w dowolnym czasie.

Efekty tej części projektu będą omawiane na czwartym spotkaniu projektowym, które będzie miało miejsce na Uniwersytecie Babes-Bolyai w Cluj-Napoka w Rumunii, które będzie miało miejsce 21 i 22 maja 2014 roku.